Rozdział XXXIII

You And I ...

~Cherrie~

   Zawsze kiedy mnie przytulał czułam się jak w siódmym niebie. Jego duże dłonie na moim ciele. Często mi brakowało jego czułości. Nie znałam osoby, która mogłaby mi zastąpić Harry'ego. Jednak w tej chwili ostatnią rzeczą jakiej chciałam było to, żeby mnie przytulał. Nie tutaj. Nie przy ludziach. Nie przy świadkach. Wyswobodziłam się z uścisku chłopaka patrząc na niego załamanym wzrokiem. Nie wiedziałam, co mamy teraz zrobić. Rozglądałam się dookoła. Może była szansa, że nikt tego nie widział?
Harry jednak zareagował szybciej niż się spodziewałam. Wyjął kluczyki od swojego auta, otworzył je i po chwili znaleźliśmy się w środku. Chłopak odpalił silnik i ruszył z pobocza. Ulżyło mi, że już tam nie stoimy. Że nas tam już nie ma. 
- Przepraszam -bąknął 
Popatrzyłam na niego współczującym a za razem wzruszonym wzrokiem. 
- Nic się nie stało, Hazz. -powiedziałam łapiąc jego dłoń, która położona była na skrzyni biegów. 
Ścisnęłam ją, aby dodać otuchy mojemu chłopakowi. 
- Gdzie jedziemy? -spytałam
Zastanowił się chwilę.
- Tam, gdzie mamy najbliżej. I przy okazji coś ci pokażę. -powiedział, a kąciki jego ust uniosły się lekko. 
Nie jechaliśmy długo. Całą drogę wpatrywałam się w szybę z mojej prawej strony i patrzyłam na tętniące życiem miasto. Przejeżdżając obok kina zauważyłam dużo samochodów. No tak. Do kin wchodzi nowy film. W parku było dużo ludzi. Niektórzy biegali, inni jeździli na rowerach, pozostali postawili na spacer z dziećmi a jeszcze inni preferowali deskorolkę. 
Zatrzymaliśmy się dopiero w bogatszej części Los Angeles, przed wysokim budynkiem. Hazz wysiadł z auta, po czym obszedł je dookoła i otworzył mi drzwi. Wyciągnął ku mnie rękę. Uśmiechnęłam się do mojego chłopaka i podałam mu swoją dłoń, po czym wysiadłam z samochodu. W tej chwili skierowałam wzrok na budynek. Wytwórnia muzyczna. Tak mówił napis na owym budynku.
- Po co mnie tu przywiozłeś? -spytałam 
- Zobaczysz -powiedział uśmiechając się.
Mimo iż mój chłopak miał na sobie okulary przeciwsłoneczne, wiedziałam że w jego oku zamieszkał ten znany błysk podekscytowania. Ruszyliśmy do wejścia. Harry zachowywał odpowiednią odległość ode mnie, aby nie wzbudzać podejrzeń. Wszyscy ludzie, których mijaliśmy uśmiechali się na nasz widok, witali się z Harry'm... 
Brunet poprowadził mnie na jedno z wyższych pięter. Znajdowało się tam wiele drzwi, wiele korytarzy... Weszliśmy do pomieszczenia z numerem 269. Hazz zamknął za nami z powrotem drzwi. 
- Po co tu przyjechaliśmy? -zadałam ponownie pytanie. 
- Chciałbym ci coś pokazać. -odrzekł i podszedł do jakiegoś urządzenia. Sama nie wiedziałam jak go nazwać. Miało wiele przycisków, suwaków, pokręteł. Bałam się cokolwiek dotknąć, aby nie zepsuć. Zaś Hazz nacisnął jeden przycisk, potem jeszcze jeden i z wielu głośników zaczęła wydobywać się piosenka. Jego piosenka. 
Nie musiał mi o tym mówić. Od razu wiedziałam, że jest ona kierowana do mnie. Wiedziałam że jest o nas. O naszym związku, o tym, co nas łączy.
Spojrzałam na Harry'ego. Stał oparty szelmowsko o ścianę i przyglądał się mojej reakcji. Słuchałam trzyminutowej piosenki z fascynacją. Była piękna. Szczera. Mówiła o uczuciach, które Harry darzył wobec mnie. 
- "They Don't Know About Us" ? -spytałam powtarzając słowa które mogłyby być tytułem przyglądając się brunetowi.
Kiwnął potwierdzająco głową.
- Jest o mnie, prawda?
Znów przytaknął. 
- Na nową płytę. Nie wiem tylko czy ci się podoba... -powiedział czerwieniąc się i pochylając głowę do dołu. Wbił wzrok w czarną podłogę.
- Jak?... Jak mogłaby mi się nie podobać? -spytałam niedowierzająco.
- Harry, ona jest piękna. To co ty zrobiłeś jest piękne. -powiedziałam podchodząc do niego.
Objęłam go rękoma i przytuliłam się mocno do jego umięśnionego ciała wyeksponowanego szarą koszulką. 
W tym momencie drzwi się otworzyły. Odskoczyłam od Harry'ego jak poparzona i skupiłam wzrok w chłopaku, który właśnie wszedł do pomieszczenia. Był wysoki, obcięty na krótko z brązowymi oczami. Oderwałam od niego wzrok bo usłyszałam chichot mojego chłopaka. 
- Nie bój się, proszę. To jest mój kolega. Na dobrą sprawę przyjaciel, który o wszystkim wie. -powiedział Hazz, jednocześnie mnie tym uspokajając.
- Liam Payne -rzekł przybyły chłopak. 
Uśmiechnęłam się do niego rozluźniona. 
- Cherrie Howe. -powiedziałam miło, po czym uścisnęliśmy sobie dłonie. 
- Więc jak? Zgadzasz się, żeby ta piosenka była na nowej płycie? -spytał mnie Liam. 
- Oczywiście. -powiedziałam z entuzjazmem. 
Harry uśmiechnął się do mnie i przytulił od tyłu. 
- John się zgodzi? -spytał
Liam zrobił niepewną minę. Nie wiedział co powiedzieć. 
- Nie wiem. Jeśli się nie dowie że to o niej -wskazał na mnie -to raczej tak. Z resztą to już moja sprawa. Nie jego. Co do piosenki to jeszcze kilka poprawek i będzie wszystko gotowe. A nowa płyta nadchodzi wielkimi krokami. -zatarł teatralnie ręce. 
Ten chłopak już teraz przypadł mi do gustu. Zaśmiałam się, lecz Harry westchnął.
- I kolejne paradowanie z Jennifer także. -mruknął, na co Liam przestał się uśmiechać.
- Nie martw się, Stary. Wytrzymacie to gówno. -powiedział pocieszająco brązowooki. 
- Dobra, lecę dalej. Na razie. -pożegnał się i wyszedł z pomieszczenia zamykając za sobą drzwi. 
Harry zacieślił uścisk na około mnie, zaś ja odchyliłam lekko głowę do tyłu opierając ją o ramię mojego chłopaka.
- Wiesz co? -zaczęłam -Nigdy nie pomyślałabym, że miałeś taką przyszłość. To co teraz robisz jest całkowicie inne -powiedziałam cicho.
Zamarł. 

Nowiutki rozdzialik <3

Może nie taki długi jak ten poprzedni, ale nie jest najkrótszy. 

Jest więcej dialogów.

Jak mówiłam pozostali chłopcy z One Direction będą się pojawiać, lecz będą całkiem kim innym.

Tutaj poznaliście Liam'a. Cieszę się ^^

Harry napisał piosenkę dla Cherrie. Słodkie. 

Ogółem taki sielankowy ten rozdział :3

♥