Rozdział XXXI

Let Her Go

~Cherrie~

- Zatrzymaj się! -wrzasnęłam wierzgając się na siedzeniu.
Louis jednak mnie olał. Nie zwracał uwagi na to, że prawie wychodziłam z siebie. Byłam cała purpurowa ze złości, lecz w głębi chciało mi się płakać. Dwa różne stany i uczucia znów pomieszane... 
- Zatrzymaj się! Chcę wysiąść! -krzyknęłam ponownie, lecz także na marne. 
Chłopak zacisnął tylko mocniej ręce na kierownicy i jechał dalej z szybką prędkością. Opadłam bezwładnie na oparcie siedzenia w aucie i zakryłam twarz dłońmi. Chciałam jak najszybciej wysiąść i pobiec ile sił w nogach do Harry'ego. Nie mogłam uwierzyć, że on się z nią spotkał. Z Jennifer. Ranił mnie. Nadal to robił, ale przynajmniej wiedział, że tak się dzieje. Miał tą świadomość, że mnie krzywdzi...
   Kiedy Louis zatrzymał samochód pod nieznanym mi domem wysiadłam jak najszybciej z jego auta, po czym puściłam się biegiem przed siebie. Pokonałam może 5 metrów, kiedy na mojej talii zacisnął się żelazny uścisk Louis'a. Obrócił mnie w swoją stronę i przerzucił przez ramię niczym pan młody pannę młodą. Chciałam wyswobodzić się z jego rąk, jednak to nic nie dało. Po chwili znaleźliśmy się w środku domu należącego chyba do Lou. Postawił mnie na podłodze i zamknął drzwi na klucz. 
- Louis! Wypuść mnie stąd! -poprosiłam łamiącym się głosem.
- Czy możesz.... się wreszcie zamknąć? -warknął chowając klucze do tylnej kieszeni spodni.
Szok zagościł na mojej twarzy. Chłopak zauważył go i zrobił krok w moją stronę. Rysy jego twarzy złagodniały.
- Cherrie. -powiedział cicho.
Nim się obejrzałam, a objął mnie mocno przyciągając do siebie. Był niższy niż Harry, przez co czułam się dziwnie. Dziwnie było, bo przytulał mnie ktoś inny niż Harry.
Mój chłopak był w tej chwili z najbardziej pożądaną modelką na świecie. Możliwe że mieli randkę w jakiejś restauracji. Dzielili się jedzeniem śmiejąc się głośno. Możliwe, że byli w kinie. Właśnie grany był jakiś horror. Trzymali się za ręce a kiedy się bała obejmował ją ramieniem. Możliwe, że stali właśnie w tej chwili na jakimś tarasie widokowym całując się i obściskując... 
Potrząsnęłam głową, jakby to miało wymazać złe myśli z mojej głowy. Odkleiłam się od Lou i trzymając mu ręce na ramionach spytałam:
- O co w tym wszystkim chodzi? Skąd macie takie znajomości? Czemu Harry spotkał się z... Z Jennifer? -spytałam
Louis złapał mnie za rękę splatając nasze palce i pociągnął w głąb domu. Zatrzymaliśmy się w salonie. Blondyn zapalił małą lampkę, która dawała stłumione, złote światło, po czym siadł na kanapie obok mnie. I zaczął swój monolog... 
- Zanim Harry został sławny, w wieku 16 lat totalnie nam odbiło. Zaczęliśmy imprezować, pić, palić a nawet zdarzało nam się ćpać i włóczyć się po mieście ledwo trzymając się na nogach. Co noc inna laska. Wdawaliśmy się często w bójki, nie wracaliśmy na noce do domów, sypialiśmy u znajomych... I tak zaczęliśmy zdobywać nasze znajomości. Czasem pomogliśmy komuś, kto właśnie kogoś lał, to jak miał problemy z policją i takie różne. W zamian oni mieli odwdzięczyć się nam. A z tego powodu, że Harry zawsze lubił się bić było wielu takich osób... Jednak teraz zmądrzeliśmy oby dwaj, Harry został sławny, ja studiuję. I na tym zakończyła się nasza "przygoda". Jednak z naszymi znajomościami się trochę pozmieniało. Ci wszyscy ludzie wiedzieli o naszej przeszłości wszystko. Hazz nie chciał żeby to si wydało, więc jeśli chce aby ktoś mu w czymś pomógł to daje mu w łapę. I nie powiem, że mało... 
Siedziałam jak słup soli nic nie mówiąc, ani nic nie robiąc. Przeszłość mojego chłopaka zdziwiła mnie całkowicie. Nie wiedziałam, że on był zdolny do czegoś takiego. 
- Cher? -spytał patrząc mi w oczy, kładąc swoją ciepłą dłoń na mojej. 
- Jestem.. W szoku. Wy... Nie. To była przeszłość. 
Louis popatrzył na mnie uważnie.
- A jeśli chodzi o Harry'ego... Spotkał się z nią wiesz dlaczego? Bo odwołał wyjazd do Meksyku. Dla ciebie. I oni. Jego szef. Mają nieopublikowane nakłady gazet z tobą w roli głównej. Jak wybiegłaś zapłakana z domu Harry'ego... -urwał. 
Patrzyłam prosto w jego morskoniebieskie oczy. Przybliżał swoją twarz do mojej, żeby w końcu posmakować moich ust. Czułam na sobie jego słodki oddech. Zaczął mącić mi w głowie...  Musnął moje wargi przygryzając je lekko, aby po chwili odskoczyć ode mnie jak poparzony.
- Będzie okay. -uśmiechnął się. 
Wyłapałam te słowa przypadkowo. Patrzyłam na Louis'a wielkimi oczami. Oszołomiona jeszcze jego czynem odetchnęłam głęboko.
   Zerknęłam na zegarek. Była druga w nocy. Louis robił kolację w kuchni, popijając przy okazji piwo ze szklanej, zielonej butelki. Ja zaś siedziałam na kanapie oglądając swoje długie, zakończone ostro paznokcie. Oglądając je tak nagle przypomniało mi się coś właśnie z nimi związanego. Harry.
Tak bardzo uwielbiał moje dłonie. Moje umalowane często na czarno lub granatowo paznokcie. Zawsze kiedy splatał ze sobą nasze ręce uśmiechał się do mnie, mówiąc jakie są delikatne. Ile kremu i innych chemikaliów w nie wcieram. Kiedy podczas naszych pieszczot siedziałam na nim okrakiem i jeździłam po jego torsie zakończonymi kwadratowo paznokciami. Jego uśmiech. Taki delikatny. Moje imię...
- Co taka zamyślona? -głos Lou ściągnął mnie z powrotem do rzeczywistości. 
Wzruszyłam ramionami. 
- Myślę sobie... Wiesz, jestem śpiąca. -powiedziałam odwracając twarz w stronę chłopaka. 
- Na górze jest jedna wolna sypialnia. Jeśli chcesz możesz spać i tutaj -zaproponował.
Zarumieniłam się i spuściłam wzrok wbijając go w kubek stojący na stole.
- Nie chcę spać sama, Louis. -szepnęłam nie patrząc na niego.
Odpowiedziała mi cisza, lecz wiedziałam że się uśmiecha.
- Wstawaj. -powiedział, po czym sam to zrobił.
Ruszyłam za nim na górę. Dom chłopaka nie był duży. Piętro mieściło tylko dwie sypialnie i toaletę. Właśnie weszliśmy do jednej z nich. Pierwsze co zobaczyłam to duże, nie pościelane łóżko Lou.
- Sorry za bałagan -mruknął pod nosem.
Uśmiechnęłam się tylko i ruszyłam w stronę łóżka. Zdjęłam buty i położyłam się wygodnie na poduszce. Po chwili obok mnie poczułam ciepłe ciało chłopaka. 
- Czy to nie jest nie fair? -spytał
- Raz. Nic się nie stanie -powiedziałam
Mruknęłam jeszcze "Dobranoc" i odwróciłam się tyłem do chłopaka. Zasypiając poczułam jak obejmuje mnie 

Rozdział do dupy. xd

Tłumaczę się tym, że przyjechała do mnie na wymianę dziewczyna z Danii i nie mam czasu pisać :(

Co do treści rozdziału to Lou staje się chyba co raz bardziej odważny ;)

Poznałyście przeszłość Harry'ego i Louisa, oraz było małe wyjaśnienie poprzedniego rozdziału.

Pojawiła się nowa strona, czyli PYTANIA.

Zachęcam do zadawania pytań mnie, oraz postaciom :)

Następny nie wiem kiedy będzie.

Buziaki :*

♥