Rozdział XLII

Włącz: Recovery .

~Cherrie~

   Nie chciał być miły. Nie chciał, aby nasze spotkanie od ponad roku było przyjemne. Nadal myślał, że wszystko mu wolno. Zachowywał się tak jakbym nadal była jego własnością...
   Przeszły mnie ciarki. Czułam jego oddech na mojej szyi i dłonie zaciskające się wokół mojej talii. Przyciągnął mnie do siebie od tyłu bez jakiejkolwiek oznaki delikatności. Po dosłownie sekundzie jego usta zaczęły całować nagą skórę na moim karku, potem obojczyki. Zrobił krok do tyłu ciągnąc mnie za sobą. Pogrążyła nas ciemność - uliczna latarnia już na nas nie świeciła. Nadal ulica świeciła pustkami. Zero żywej duszy, oprócz nas, rzecz jasna. Wróciłam do rzeczywistości, kiedy prawie krzyknęłam czując jego zęby wbijające się w moje ciało. Jego długie palce ściągnęły delikatnie jedno z ramiączek bluzki, którą miałam na sobie. Dopiero teraz postanowiłam się wyrwać. Lecz mogłam się spodziewać, że to nie będzie takie łatwe. Jego uścisk wzmocnił się wywołując na mojej twarzy grymas niezadowolenia. Dłoń, która nadal obejmowała mnie w talii zaczęła wbijać mi się w brzuch. Zęby nadal jeździły po mojej szyi. 
- Przestań... Proszę, przestań! -szepnęłam zachrypłym głosem.
Wiedziałam, że usłyszał, jednak puścił mnie dopiero po kilku minutach. Odskoczyłam od niego jak oparzona i złapałam się za gorące miejsce na mojej szyi. Nadal pulsowało i bolało.
- Kurwa. -warknęłam zaciskając oczy na chwilę. 
Kiedy je otworzyłam, podniosłam wzrok na chłopaka. Stał oparty o ścianę bloku z papierosem w zębach, którego właśnie zapalał. Schował zapalniczkę do przedniej kieszeni czarnych spodni. Jednak ich odcień nie przypominał nawet po części koloru jego włosów. Czarne jak noc w nieładzie oznaczającym, że niedawno wyszedł z imprezy. Tak. To było do niego podobne. Jego oczy jak zawsze były piękne. Szkliste niebieskie mieniące się, jakby były posypane srebrnym brokatem. Usta wygięte w ironicznym uśmiechu. 
- Cherrie Howe. Nie sądziłem, że się jeszcze spotkamy. -powiedział wypuszczając z ust dym papierosowy. Skrzywiłam się i nie odpowiedziałam. Byłam w stu procentach pewna, że to nie było przypadkowe spotkanie.
- Ach... No tak. Ty masz teraz inne zajęcia. -westchnął teatralnie. Zawsze doprowadzał mnie do szału swoim cynizmem.
Ten chłopak to Matthew Downey. Mój były chłopak. Olewający szkołę, któremu w głowie tylko alkohol, imprezy i papierosy. Mimo iż miał teraz dwadzieścia jeden lat, zachowywał się gorzej niż zbuntowane dziesięciolatki...
- Co masz na myśli? -warknęłam przeszywając go wzrokiem. On tylko wybuchł śmiechem. 
- Wiesz... Słyszałem to i owo. Ludzie gadają... -urwał i przyjrzał mi się z powagą. -Ale ja nie jestem idiotą, jakim mogę ci się wydawać.
Wykrzywiłam usta w grymasie. Zorientowałam się o co ma na myśli. Nie byłam z tego zadowolona. 
- Byliśmy razem ile? -zrobił krótką przerwę -Dwa lata? Tak. Dwa lata... I nigdy, przenigdy, nie słyszałem żebyś była rodziną z tym całym Harry'm. -poczułam ukłucie w klatce piersiowej.
Wiedziałam, że jestem w pułapce. Dopóki Matt nie będzie zadowolony z moich odpowiedzi, nie puści mnie wolno. Gdybym tylko rzuciła się do ucieczki, złapałby mnie po sekundzie. Matt był wysportowany i co najważniejsze: niebezpieczny i nieobliczalny. 
- Może nie mówiłam ci wszystkiego? -powiedziałam opierając się ramieniem o jakiś budynek. 
Uśmiechnął się. 
- Kłamiesz. 
Jęknęłam i zamknęłam oczy.
- Może inni dali się na to nabrać, ale nie ja. Nie jesteś jego "kuzynką" -zrobił w powietrzu cudzysłów- Widziałem kilka zdjęć w prasie. Nie wyglądasz na szczęśliwą. Ale kiedy idziecie do domu, wszystko się zmienia. Widzę, jak na niego patrzysz, jak on patrzy na ciebie... Ach, ta miłość! -spojrzał w niebo, na którym widocznych było setki gwiazd.
- I co ci do tego? -spytałam
- Wiesz... To moje odkrycie jest bardzo istotne. Zważając na to, że twój chłoptaś prowadza się z tamtą laską. -miał na myśli Jennifer -A gdyby świat się dowiedział, jego kariera...
- Nie zrobisz tego! -krzyknęłam robiąc krok do przodu. Uśmiechnął się.
- Hmm.. Sama widzisz, że to bardzo cenna informacja. 
Mówiąc to patrzył mi prosto w oczy. Przez to, że zmniejszyłam odległość między nami poczułam mocny zapach alkoholu i papierosów... oraz damskich perfum. 
- Czego ode mnie oczekujesz?
- Jak to czego? Forsy.
Przymknęłam oczy. Musiałam przyznać, że umiał wykorzystać każdą sytuację. 
- Z resztą. Pogadamy kiedy indziej.
- Kiedy? -zapytałam szybko.
- O to się nie martw. Znajdę cię. -puścił mi oczko. Odepchnął się od ściany i wolnym krokiem ruszył ulicą. Patrzyłam na niego dopóki nie zniknął za zakrętem. Na jego czarne włosy, skórzaną kurtkę i czarne spodnie.
- Szlag. -mruknęłam sama do siebie.
Nagle usłyszałam jadący samochód. Zza zakrętu wyłoniła się żółta taksówka. Serio? Teraz?!


                                                     ~*~*~*~

   Stałam przed lustrem w szaro-czarnej łazience owinięta białym puszystym ręcznikiem. Czesałam swoje długie, pofalowane delikatnie włosy układając je w typowy dla mnie sposób. Było cicho i ciemno. Słyszałam jedynie szum wody, którą odkręcałam od czasu do czasu. Za oknem, które i tak było zaparowane od gorąca wody, widziałam jedynie ciemne niebo. Zdążyłam do tego przywyknąć. Zawsze kiedy się kąpałam i zajmowałam zajęciami dotyczącymi tylko mnie była już późna godzina. W chwili obecnej miałam cały dom dla siebie i nie musiałam się przejmować tym, że może Hazz także chciałby skorzystać z łazienki. 
   Przekładałam właśnie włosy na lewą stronę i ręce zastygły mi w półruchu. Zauważyłam na mojej szyi czerwoną plamkę. Złapałam się za nią gwałtownie i wydarzenia sprzed ponad godziny przeleciały mi przed oczami niczym film. Zdenerwowałam się i z bijącym sercem odsłoniłam dłonią jeszcze zaróżowione miejsce. Wyglądała wprost okropnie i wiedziałam, że nie zniknie przez długi czas. Zrobiło mi się gorąco, i to nie przez temperaturę panującą w łazience. Matt. 
   Po głowie znów zaczęła mi krążyć moja rozmowa z nim. Jego słowa brzmiały niczym... szantaż. Miał na mnie haka. Wiedział, że jestem bliższa Harry'emu, niż mówiliśmy światu. I oczywiście chciał to wykorzystać. Chciał ode mnie pieniędzy. Nie znałam jeszcze szczegółów jego wymagań, lecz wiedziałam, że nie zażąda małej sumy. A co się stanie jak nie wywiążę się z "umowy"? Co się stanie jak powie prawdę? Zachwiałam się, lecz w porę oparłam się o umywalkę. Westchnęłam głęboko przymykając oczy. Po chwili otworzyłam je  z powrotem i zrzuciłam z siebie ręcznik ubierając piżamę. 
   Usłyszałam hałas na dole. Pierwsze co przyszło mi na myśl to niespodziewana wizyta Matt'a. Lecz jednak jak na niego, pierwsza w nocy to za późno jak na odwiedziny.
Czym prędzej zawiązałam na kokardkę sznureczki od spodenek znajdujące się w biodrach i otworzyłam drzwi od łazienki. Uderzyło mnie chłodniejsze, świeże powietrze. 
   Usłyszałam stłumione głosy z dołu i podążyłam do źródła dźwięku. Zbiegłam na dół po schodach i stanęłam jak wryta, widząc Harry'ego przepychającego się w drzwiach z jakimś facetem. Kłócili się o coś i Hazz zaczął go wyganiać z domu.
- Nie. Nie stawię się tam z nią, rozumiesz? -wybełkotał mój chłopak chwiejąc się na nogach.
- Styles. Twój szef...
- Gówno mnie on obchodzi! Dajcie wy mi wszyscy święty spokój! 
Popchnął mocniej mężczyznę i tamten zachwiał się lekko i znalazł się na zewnątrz. Miał coś jeszcze powiedzieć, lecz Hazz zatrzasnął mu z hukiem drzwi przed nosem. Miał napięte mięśnie i opierał się o drzwi jedną ręką. 
- Ja pierdole... -warknął pod nosem i odwrócił się w moją stronę. Dopiero teraz zorientował się o mojej obecności. Ja także coś spostrzegłam. Hazz był całkowicie pijany. Ledwo trzymał się na nogach, miał podkrążone oczy a jego włosy były bardziej rozczochrane niż zwykle. 
- Widziałaś? -spytał. Potrząsnęłam tylko głową. 
Brunet wyszczerzył zęby w uśmiechu, pokiwał przecząco głową i ruszył przed siebie zahaczając o mnie ramieniem. Poszedł schodami na górę, a po chwili ja za nim. Chłopak kierował się do naszej sypialni. Nie zdejmując nawet butów i ubrania, walnął na łóżko i jęknął z zadowolenia. Patrząc na mnie, poklepał miejsce obok siebie. Niepewnie siadłam obok niego po turecku. 
- O.. O co chodziło? Gdzie ty byłeś? Jesteś pijany! -podniosłam nieświadomie głos.
Harry przewrócił się na plecy i założył ręce za głowę wbijając wzrok w sufit. 
- Byłem na spotkaniu służbowym. Wykląłem wszystkich i powiedziałem, że nie chcę się spotykać na najbliższej gali z Jennifer. Powiedzieli mi, że muszę na co się nieźle wkurwiłem... A potem poszedłem się upić. -powiedział jakby nigdy nic. 
Zagryzłam wargę. Teraz to ja się wściekłam. 
- I to powód do tego, aby się upić? Musisz z nią iść! -wrzasnęłam zrywając się z łóżka na proste nogi. 
Harry popatrzył na mnie zaszokowany. 
- To ja ci pomagam. Ja robię wszystko, żebyś nie zwalił tej zasranej umowy a ty masz na to wyjebane! Masz tam iść i koniec! -wydarłam się i dopiero po chwili zorientowałam się co ja robię. Skapnęłam się, co jest powodem mojego wybuchu. Bałam się. Bałam się, że Matt mimo iż mu najprawdopodobniej zapłacę i tak wygada wszystko. A może gdyby Hazz bardziej wczuł się w rolę, może nikt by nie uwierzył mojemu byłemu chłopakowi?
- Pogadamy jutro. Jak wytrzeźwiejesz. -rzuciłam odwracając się na pięcie i wyszłam z sypialni.
   Tę noc spędziłam na kanapie. 

Nowy rozdział. Myślę że do zniesienia.

Nareszcie zaczęło się coś dziać :)

Pojawił się dawny chłopak Cherrie który zaczyna ją szantażować.

Hazz wrócił najebany a Cher każe mu się spotykać z Jen.

Możecie domyślać się w najbliższym czasie dużego udziału Matt'a ;)

Co do Lou to nie wiem kiedy się pojawi bo ma "focha" na Cher XD

Chłopak na zdjęciu to Matt!!! 
I ZAPRASZAM DO ZADAWANIA PYTAŃ!!! KLIK!

To tyyyyyle ^^

#lovki  #kiski  #yo  :)

♥