Rozdział XXXIX

Beth - Let Her go (Cover)

~Harry~

Czekałem bardzo długo na dzień, w którym Cher mi wybaczy mój błąd, który kiedyś popełniłem. Kiedy on nastał, i to nieoczekiwanie, byłem najszczęśliwszą osobą na ziemi. Kiedy powiedziała, że mi wybacza i nie jest już zła... To było coś pięknego.

Jednak po dosłownie sekundzie wszystko się zawaliło.

- Ale Harry... Musimy się rozstać.

Wydusiła z siebie. Nie wiedziałem dlaczego podjęła taką decyzję. Czy może uczucie jakim mnie darzyła ulotniło się? Czy może mimo przebaczenia nie potrafiła być z kimś takim jak ja? Z zabójcą? Lub znalazła sobie kogoś innego? Nie znałem powodu jej decyzji. Wiedziałem jednak że przyszła ona jej z wielkim trudem. Musiała się bardzo wysilić, aby mi to powiedzieć. W jej oczach widziałem łzy. Skapywały one potem po jej delikatnych, bladych policzkach. Nerwowo bawiła się swoimi palcami... Staliśmy tak w korytarzu i czułem jak czas stoi i świat się sypie. Naokoło nas panowała cisza która jeszcze bardziej doprowadzała mnie do rozłamu. Dziewczyna, która miała być ze mną do końca, powiedziała, że z nami koniec. Że musimy się rozstać. Kiedy wydawało mi się, że jestem szczęśliwy już na zawsze wszystko się rozsypało.

- C-co? -wyjąkałem robiąc krok do przodu i ujmując ręce Cher. Wyrwała się jednak.

- Co ty w ogóle mówisz? Dlaczego?... -zacząłem ponownie, a łzy kumulowały się w moich oczach w zastraszającym tępie.

Cherrie spuściła wzrok nie chcąc okazać jak się czuje. Chciała pokazać mi, że jest pewna tego co robi.

- Caroline dostała pracę w Phonenix w tamtejszym szpitalu. Jest jednym z lepszych w Stanach. Nie może stracić takiej okazji. A ja muszę jechać z nią. Na stałe. -powiedziała lustrując wyraz mojej twarzy. A pojawił się na niej ból, tęsknota i za razem wściekłość.

- Te chwile spędzone z tobą były najlepsze w moim życiu. I tak pozostanie. Przepraszam. -to ostanie dodała o chwilowej ciszy.

Spojrzała na mnie po raz ostatni. Odwróciła się bez zbędnych pocałunków i pokazu miłości i nacisnęła klamkę.

- Stój. Proszę. -szepnąłem przez łzy. Podszedłem do niej od tyłu i zatrzasnąłem przed nią drzwi. -Zamieszkaj ze mną.

Cherrie wstrzymała oddech. Nie wiedziała co powiedzieć. Oczekiwałem jakiejś większej reakcji. Chciałem wiedzieć coś więcej. Powoli dziewczyna odwróciła się w moją stronę. Szlochała.

- Nie mogę Hazz. -wyszeptała patrząc w moje oczy -Nie mogę i robię to dla twojego dobra. Nie ma możliwości abym z tobą zamieszkała kiedy ciebie zobowiązuje owa umowa. Co powiedzą ludzie? Wiadome będzie, że jesteśmy razem.

- Coś wymyślimy -odpowiedziałem szybko na swoją obronę. -Tylko proszę Cher. Nie wyjeżdżaj. Nie rób mi tego. Nie rób tego Rose. Lou. Proszę...

Nie doczekałem się odpowiedzi. Cherrie wybuchła tylko płaczem i rzuciła mi się w ramiona. Próbowałem ją uspokoić. Aby nie płakała. Musiała wiedzieć, że wszystko będzie dobrze.

~Cherrie~

Przyjęliśmy weresję, że jestem jego kuzynką. Z początku media, ludzie, gazety w to wątpiły, lecz wystarczyło kilka wpisów Harry'ego na Twitterze, pomoc jego mamy i kilka słów Louis'a aby plotki o naszym rzekomym romansie zniknęły. Udało nam się zamydlić wszystkim oczy.

"Nazywam się Cherrie Howe i jestem dalszą kuzynką Harry'ego Styles'a. Zamieszkałam z nim, ponieważ moi rodzice zginęli."

Cóż... Po części była to prawda. Jednak mimo że byłam tylko jego "kuzynką" było mi ciężko. Teraz wszyscy wiedzieli że jestem związana z Harry'm. Nie w takim sensie jak na prawdę, jednak w jakimś owszem. Kiedy pokazywałam się na ulicy, ludzie pokazywali mnie palcami, gapili się jak na wariatkę. Razem z Harry'm mogliśmy wykluczyć jakiekolwiek randki, spotkania na mieście ograniczały się tylko do klepnięca piątki, jakiekolwiek okazywanie uczuć było kategorycznie zabronione. Nie wiedziałam co będzie kiedy wrócę do szkoły po wakacjach. Ogółem moje życie miało już nigdy nie być takie samo...

Caroline była w Phoenix. Długo musiałam ją przekonywać co do tego, żebym mogła zamieszkać z Harry'm. Jednak kiedy w końcu dała się przekonać, przewieźliśmy do niego wszystkie moje rzeczy, mieszkanie moje i Caroline zostało sprzedane. Odbierając pieniądze od kupcy czułam jak wraz z tym mieszkaniem ulatnia się część mnie. To tutaj mieszkałam od czasu kiedy zginęli moi rodzice, tutaj dorastałam, tutaj przyprowadzał mnie Hazz z naszych spotkań, tu także zapoznałam go z Caroline i tutaj miał miejsce nasz pierwszy pocałunek. Miałam wielki sentyment co do tego miejsca i już nigdy moja noga miała nie przekroczyć progu tego mieszkania. Na domiar złego nie wiedziałam kiedy zobaczę się z Caroline. Nie będzie dnia w którym nie będzie zapracowana aby do mnie przyjechać. To wszystko było trudne.

Od czasu mojej przeprowadzki minęło półtora tygodnia. Wszystko mnie denerwowało jednak w pewnym sensie byłam szczęśliwa... Mimo iż oddaliłam się z Caroline psychicznie jak i fizycznie, byłam zadowolona z podjętej przeze mnie decyzji. Na początku przecież nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić, potem zdecydowałam że wyjeżdżam... Harry starał się jednak abym nie zamykała się w sobie i nie myślała w ciszy nad swoim życiem całymi dniami. Spotykaliśmy się na mieście jednak tylko jak brat z siostrą, w domu na polepszenie humoru okazywał mi swoje uczucia w całej swojej krasie, miał dla mnie jakieś niespodzianki i na noc oddawał mi się całkowicie. Miejsca miały także spotkania z Louis'em. Na samym początku bałam się spojrzeć mu w oczy. Po prostu nie potrafiłam tego zrobić i nie byłam w stanie. Lecz po jakimś czasie się polepszyło. Hazz powiedział mu, że chciałam wyjechać a Lou... Cóż, uratował mnie udając zaskoczonego. Mimo iż wiedział że coś jest nie tak. Wiedział także to, że moje uczucie do niego nie wygasło.

Postanowiłam jednak żyć dalej. Taka sytuacja miała się ciągnąć do końca umowy Harry'ego i Jennifer. A potem już będziemy mogli być razem bez żadnych ograniczeń i nie będziemy musieli się niczym przejmować.

- Kocham cię -usłyszałam szept prosto do mojego ucha.

Obróciłam się w stronę źródła dźwięku. Zatopiłam się w jego zielonych oczach. Oj, Hazz...

- Ja ciebie też. -powiedziałam i musnęłam jego usta swoimi.

Czułam się jakby to był nasz pierwszy pocałunek.

Czułam że on coś zmieni.

Na początek chciałam złożyć spóźnione życzenia świąteczne :)

Przepraszam po raz kolejny za to, że nie jestem zbyt aktywna na blogspocie i zaniedbuję Wasze blogi.

Wypadałoby podać powód dla którego tak jest. Otóż miałam zagrożenie z chemii (loffki 4eveR) i tata się wkurzył i mi złamał modem :D

Tam tam! Taka historia xdd

Ale możliwe że teraz ponadrabiam zaległości u was.

A co do rozdziału... Ta cała sprawa z Caroline to była jej przeprowadzka do Phoenix.

Cher wybaczyła Harry'emu i zamieszkała z nim. :)))))

Jeszcze raz pzepraszam przepraszam przepraszam ;***

I kocham Was.

I tak z ciekawości to co robicie w sylwestra? Ja jadę do Krakowa do kuzyna. :)

♥